Ból lub krwawienie przy obcinaniu paznokcia

   Tematem dzisiejszego postu jest pewnego rodzaju zwyrodnienie paznokcia. Problem, o którym chcę napisać nie dotyczy wrastania, czy też dolegliwości ciała wokół paznokcia, a samego paznokcia. Czasami tak się zdarza, że obcinając paznokieć, zazwyczaj w okolicy środka samego paznokcia pacjent odczuwa ból lub następuje krwawienie z paznokcia. Dotyczy to przeważnie osób starszych. Paznokcie w skutek pogarszającego się ukrwienia wraz z wiekiem traci na swojej elastyczności i staje się pogrubiały. Dziwnym trafem zaczynają do niego wnikać drobne naczynka krwionośne lub zakończenia nerwowe. W trakcie obcinania zależnie od przypadku paznokieć zaczyna krwawić lub po prostu odczuwany jest bardzo silny choć krótko trwający ból. Czasami da się to przewidzieć, zmiany takie są punktowe i widać czarną/ciemną maleńką kropeczkę lub nawet przecineczek, ale zdarza się i tak, że nic nie "zwiastuje" zmiany. Nie jest to chorobą żeby zaraz wprowadzać leczenie, jest to zmiana niczym brązowe plamki na skórze pojawiające się wraz z wiekiem. Pacjent przeważnie po pierwszym bolesnym czy krwawiącym obcięciu paznokcia już o tym wie i albo sam uważa albo informuje osobę, która mu w tym pomaga. Poradą jaką mogę się podzielić to zamienienie obcinania na piłowanie oraz ogólne delikatniejsze traktowanie paznokcia. Prawdopodobnie problem nigdy nie zniknie za to ograniczy się pewne "nieprzyjemności" . Do takiego problemu mogą doprowadzić również zbyt rzadko obcinane paznokcie, wówczas one "dziczeją" i stają się unerwione i ukrwione.

Moje dziecko stawia stopy do środka

   Podstawową sprawą kiedy tylko zauważymy jakiekolwiek nieprawidłowości w poruszaniu się dziecka jest kontrola ortopedyczna. Zaznaczam to na samym początku, aby nie czekać z pewnymi sprawami, że samo się "wyrówna". U pediatry otrzymamy bez problemu odpowiednie skierowanie.
Problem stawiania stóp do środka dosyć często zachowuje się jako "odruch popieluchowy- pieluchowy" w zależności jak długo dziecko korzystało/ korzysta z pieluch. Wymuszenie na stawach biodrowych pozycji może mieć następstwa okresowego stawiania stóp do środka. Zalecana jest wtedy przeważnie obserwacja dziecka przez rodzica, zakładanie na godzinę dziennie butów odwrotnie prawy na lewą stopę- lewy na prawą, i kontrola u ortopedy po określonym przez lekarza czasie. Gdy z czasem problem nie znika, podejmowane są dalsze ustalenia/kroki. Bardzo prawdopodobne jest, że dziecko nieprawidłowo siedzi, np w siadzie klęcznym, ale pupą po jednej str pięt, albo jedną nogę ma wyprostowaną, a drugą zgiętą w kolanie i zrotowaną do wewnątrz. Takie pozycje są z reguły ulubionymi dla dziecka i regularnie "stosowane" powodują przykurcze mięśni w obrębie np stawu biodrowego i nie ma się co dziwić, że potem stopa albo i obie idą do środka. Zalecana jest wówczas ścisła kontrola przez rodzica prawidłowego siedzenia, tzn siad "po turecku"/nogi na kokardkę (dzieci lubią to określenie) lub stopy złączone na amen ;) Są dzieci, dla których siad skrzyżny jest bardzo niekomfortowy, więc nie należy zmuszać, siad na "amen" jest alternatywą. Nauczyć należy również prawidłowego siedzenia na krzesełku. 1) Krzesełko musi być odpowiedniej wysokości, aby dziecku nogi nie "dyndały", muszą mieć zetknięcie z podłogą. 2) Na podłodze stopy dziecka powinny być skrzyżowane.
Wiem, oczywiście łatwo mówić, nie będzie to proste zadanie, przez tydzień musimy być "katem" dziecka i pilnować do znudzenia i wymuszać, po tygodniu raczej się ten schemat utrwali i dziecko samo będzie prawidłowo siedziało. Zresztą wpłynie to bardzo korzystnie na przyszłość dla stóp i dla łydek. Niedopilnowanie w sumie tych drobiazgów zaowocuje w przyszłości ćwiczeniami, które już nie będą tak "niezauważalne" jak pilnowanie sposobu siedzenia.
Są też inne przyczyny stawiania stóp do środka, jednak w tym poście chciałam opisać to podstawowe, z którym większość rodziców ma do czynienia. Dlatego też na samym początku zaznaczyłam konieczność konsultacji ortopedycznej z każdą niby drobnostką, aby już na samym początku móc przedsięwziąć odpowiednie działania.